Równonoc wiosenna
Linia 8: | Linia 8: | ||
{{stub}} | {{stub}} | ||
− | W | + | W tradycji staropolskie równonoc wiosenna wiąże się z przedchrześcijańskim zwyczajem topieniem Marzanny - [[Zima|Zimy]] w rzece, co do dziś jest kultywowane przez dzieci, oraz ze świętem o nazwie Jare. Topienie Marzanny to koniec [[Zima|Zimy]], a Jare to początek [[Wiosna|wiosny]]. W Jare malowano i uświęcano jajka, symbol odradzajacego się życia. Po powstaniu pogańskim (tzw. reakcja pogańska) w 1037 roku Kościół Rzymski oficjalnie zabraniał malowania jajek aż do XII wieku. Następnie zmieniono taktykę i pisanki stały się jednym z elementów Wielkanocy i w takiej formie przetrwał do dziś. |
== W astronomii == | == W astronomii == |
Wersja z 00:39, 5 lut 2007
Równonoc wiosenna - przypadający 20 lub 21 marca moment zrównania dnia z nocą. Na półkuli północnej moment równonocy wiosennej oznacza początek wiosny, a na półkuli południowej jesieni.
Spis treści |
W astrologii
Dla astrologów przejście Słońca przez Punkt Barana oznacza ingres w znak Barana i wyznacza astrologiczny początek wiosny początek roku. W USA obchodzony jest wówczas Dzień Astrologii. Ze względu na niezbyt szczęśliwy termin (konflikt z początkiem roku astrologicznego), święto to, zaproponowane przez astrologów amerykańskich jako miedzynarodowe, nie przyjęło się poza USA.
W mitologii i obyczajach
Uwaga! Treść tego artykułu wymaga dopracowania i uzupełnienia.
W tradycji staropolskie równonoc wiosenna wiąże się z przedchrześcijańskim zwyczajem topieniem Marzanny - Zimy w rzece, co do dziś jest kultywowane przez dzieci, oraz ze świętem o nazwie Jare. Topienie Marzanny to koniec Zimy, a Jare to początek wiosny. W Jare malowano i uświęcano jajka, symbol odradzajacego się życia. Po powstaniu pogańskim (tzw. reakcja pogańska) w 1037 roku Kościół Rzymski oficjalnie zabraniał malowania jajek aż do XII wieku. Następnie zmieniono taktykę i pisanki stały się jednym z elementów Wielkanocy i w takiej formie przetrwał do dziś.
W astronomii
Moment przecięcia przez Słońce w Punkcie Barana równika niebieskiego w trakcie jego pozornej wędrówki po Ekliptyce.