Planeta
Dorocinska (dyskusja | edycje) (początek) |
Dorocinska (dyskusja | edycje) m (literówka) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Definicja astrologiczna== | ==Definicja astrologiczna== | ||
| − | W astrologii mianem planety określa się: [[Merkury|Merkurego]], [[Wenus]], [[Mars|Marsa]], [[Jowisz|Jowisza]], [[Saturn|Saturna]], [[Uran|Urana]], [[Neptun|Neptuna]], [[Pluton|Plutona]] oraz [[Słońce]] i [[Księżyc]]. Astrologia, podobnie jak starożytna astronomia, nazywa | + | W astrologii mianem planety określa się: [[Merkury|Merkurego]], [[Wenus]], [[Mars|Marsa]], [[Jowisz|Jowisza]], [[Saturn|Saturna]], [[Uran|Urana]], [[Neptun|Neptuna]], [[Pluton|Plutona]] oraz [[Słońce]] i [[Księżyc]]. Astrologia, podobnie jak starożytna astronomia, nazywa Słońce i Księżyc planetami, a sam zbiór planet wzbogaca o obiekty odkryte w erze nowożytnej. |
==Definicje astronomiczne== | ==Definicje astronomiczne== | ||
Wersja z 20:00, 28 sty 2007
Planeta
Definicja astrologiczna
W astrologii mianem planety określa się: Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna, Plutona oraz Słońce i Księżyc. Astrologia, podobnie jak starożytna astronomia, nazywa Słońce i Księżyc planetami, a sam zbiór planet wzbogaca o obiekty odkryte w erze nowożytnej.
Definicje astronomiczne
1. Według starożytnych astronomów greckich (z gr. planētēs – wędrowiec): siedem jasnych ciał (Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn, Słońce i Księżyc), poruszających się na niebie względem gwiazd.
2. Współcześnie do 24 sierpnia 2006 roku (kongres Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pradze) - Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton. Księżyc i Słońce zostały pozbawione statusu planety, co było skutkiem rozpowszechnienia heliocentrycznej wizji kosmosu.
3. Współcześnie po 24 sierpnia 2006 roku - Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun. Kongres Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pradze zdegradował Plutona do roli planety karłowatej, gdyż nie spełnia on nowej astronomicznej definicji planety, którą jest obiekt znajdujący się na orbicie wokół Słońca; mający wystarczającą masę, by własną grawitacją pokonać siły ciała sztywnego tak, aby wytworzyć kształt odpowiadający równowadze hydrostatycznej (prawie okrągły); który oczyścił sąsiedztwo swojej orbity z innych względnie dużych obiektów.
