Wodnik

Z AstroWiki = encyklopedia astrologii
Wodnik
symbol Wodnik.gif
długość ekliptyczna 300°÷330°
nazwa łacińska Aquarius
skróty Aqu, Aq
władca Uran.gif Uran
stary władca Saturn.gif Saturn
jakość stała
żywioł powietrze
energia tworząca (+)

Spis treści

w astrologii

Jedenasty znak Zodiaku, należący do kwadratu stałego i trygonu powietrznego. Do czasu odkrycia Urana władał nim Saturn, rządzący równocześnie znakiem Koziorożca - uważano, że w Koziorożcu ma swój dom dzienny, a w Wodniku nocny. Poznawszy własności planety Uran astrolodzy uznali, że bardziej odpowiada on naturze znaku Wodnika, niż jego dawny władca. W ten sposób trzy pokolenia naczelnych bogów Olimpu (Jowisz-Saturn-Uran) otrzymały astrologiczne władctwo kolejnych znaków Zodiaku (Strzelec-Koziorożec-Wodnik), zajmujących tradycyjnie olimpijski szczyt zodiakalnej mandali. Obecnie wielu astrologów rozpatruje podwójne władztwo znaku Wodnika - głównym władcą jest Uran, a jego współwładcą jest Saturn.

W astrologicznych interpretacjach Biblii Wodnik symbolizował arcykapłana Annasza rozdzierajacego szaty. Wśród czterech cherubów u tronu bożego: Lwa, Cielca i Orła - Wodnik symbolizuje cheruba o postaci człowieka. Również w Zodiaku, z symbolami ludzkim związane są jedynie trzy znaki: Bliźnięta, Panna i Wodnik.

Wodnika kojarzymy w astrologii głównie ze wszystkim, co jest niestandardowe, nietypowe, rewolucyjne, nowatorskie. Mitologiczny symbol tego znaku, jego nazwa, kojarzą się z wodą, podczas, gdy w astrologii Wodnik jest znakiem powietrznym. Dawni alchemicy wysoko cenili znak Wodnika, uważali jednak, że był on kobietą. Amfora miała symbolizować rozrodcze siły natury.

Jako znak opozycyjny do Lwa, Wodnik przedstawia też z Lwem pewne podobieństwa cech, jak egocentryzm, rozwinięty potencjał twórczy, skłonność do zabawy, błyskotliwość, egocentryzm. Na niskim etapie rozwoju Wodnik przejawia cechy Lwa i odwrotnie - wysoko rozwinięty zodiakalny Lew przejawia pewne cechy Wodnika. Różnica pomiędzy tymi znakami jest jednak wyraźna. Lew robi wszystko, aby pokazać światu swoją oryginalność, aby jego indywidualność została zauważona. Wodnik tego nie potrzebuje. Wodnika stać na to, aby być sobą i robić to, co uważa za stosowne, a to powoduje, że trudno go ani jego działań nie zauważyć. Lew stara się odpowiadać na społeczne zapotrzebowanie, uzyskać popularność, być docenionym, zyskać rozgłos. Wodnik ma to w nosie, "olewa" to - wodą ze swojego dzbana. Jego maksymą jest "jeżeli to, co robię ci się nie podoba, to ty masz problem". Często trafia w społeczne zapotrzebowanie w ogóle się o to nie starając. Częściej jednak bulwersuje społeczność swoją działalnością, łamiąc rozmaite tabu, mówiąc głośno to, o czym inni nie maja odwagi pomysleć, eksperymentując z życiem. Często bywa nieakceptowany, bo wyraża sobą to, co inni by może i chcieli, ale się boją nawet tego bać.

W cyklu zodiakalnego rozwoju, po fazie Koziorożca, w której człowiek uparcie dążył do "bycia kimś", w Wodniku odkrywa, że nie musi tego robić. Wodnik jest "kimś", bo jest sobą. Wobec tego najważniejszmym celem staje się teraz wolność, prawo do postępowania według własnych zasad i pragnień. W społeczności, gdzie wszyscy czują się wolni, a eksponowanie indywidualności i braku ograniczeń jest naturalne, Wodnik może być akurat niestandardowo ortodoksyjny i konserwatywny. Nawet w konserwatywnym otoczeniu, jego konserwatyzm może być tak przesadny, że razi największych ortodoksów.

Koziorożec pnie się mozolnie po kolejnych szczebelkach społecznej drabiny, coraz bardziej dociskając sprężynę zasad, przepisów, norm i regułek. W Wodniku ta spręzyna zostaje nagle zwolniona. Uporządkowany, stabilny świat Koziorożca przeradza się w Wodniku w świat chaosu i anarchii. Wodnik wie już, że prawa, pieczątki, ograniczenia, nie są potrzebne, że to tylko faza przejściowa, ale nie ma jeszcze mądrości Ryb. Dopiero w Rybach uzyska największą, jedyną prawdziwą wolność, którą jest umiejętność rezygnacji ze wszystkiego, uwolnienie się z uzależnienia od potrzeby wolności, uzyskanie pełnej wolności wewnętrznej.

Wodnik jest symbolem demokracji. Charakterystycznymi cechami Wodnika są tolerancja i idealizm. Wodnik poszukuje takiego miejsca w społeczeństwie, w którym może realizować swoje ideały i zachować swoją indywidualność, równocześnie przebywając w grupie. W odróżnieniu od fazy Ryb, faza Wodnika nie lubi odosobnienia, potrzebuje towarzystwa i współpracy. W odróżnieniu jednak od Koziorożca, preferuje grupy i związki nieformalne, bez określonych sztywnych reguł i konwenansów.

O ile Koziorożec reprezentuje życie i sposób myślenia ustrukturalizowane i systematyczne, Wodnik pracuje zrywami, a jego sposób myślenia przypomina raczej "chwytanie" pojawiajacych się pomysłów. Od jego indywidualnego poziomu i stanu "wytrenowania" zależy, jakie to będa pomysły i w jakim stopniu potrafi je wykorzystać - granica pomiędzy geniuszem, a szaleństwem jest płynna.

w mitologii

Mitologia grecka

W mitologii greckiej utożsamiano Wodnika z podczaszym Olimpu - Ganimedesem. Ganimedes był pięknym chłopcem, synem króla Trosa (stąd Troja), którego Zeus porwał z Ziemi i osadził na Olimpie; podobno chciał, by urodziwy chłopiec dzielił z nim łoże. Hera gniewała się na Zeusa, że w miejsce dotychczasowej boskiej karmicielki Hebe, jej córki, uczynił podczaszym tego młodzienńca. Rozzłoszczony na Herę Zeus umieścił wizerunek Ganimedesa na firmamencie niebieskim jako Wodnika.

We wcześniejszych mitach Wodnik nie był urodziwym trojańskim chłopcem, ale egipskim bogiem patronującym źródłom Nilu.

Inni Grecy widzieli w Wodniku Kekropsa - sprawiedliwego i oszczędnego attyckiego władcę. Kekrops - syn Matki Ziemi, półczłowiek i półwąż ożenił sie z córką najstarszego króla Attyki. Wprowadził monogamię, podzielił Attykę na 12 gmin, znióśł krwawe ofiary dla bóstw, zastępując je ofiarą z placków jęczmiennych, podobno ofiarował tez bogom ofiarę z wody zamiast z wina.

Jeszcze inni twierdzą, że Wodnik najbliższy jest Proteuszowi - rogatemu bogu morskiemu. Proteusz był synem Tetydy i Okeanosa, miał dar przepowiadania przyszłości i szybkiego przemieniania swej postaci. Jego talentów doświadczył Herakles, gdy pokonany bóg morski w jego rękach przemieniał się to w rybę, to w węża.

Są też i tacy, którzy uważają, ze Wodnik to nie tyle Aquarius, co Versarius (Wylewacz), ten, który chlusta wodą - bóg deszczu. Deszcz w gorącym klimacie śródziemnomorskim był błogosławieństwem, ludzie złaknieni deszczu bóstwo deszczu uwazali za istotę dobroczynną. Boga deszczu zawsze przedstawiano z naczyniem w rękach. Amfora, miseczka lub dzban były symbolem obfitości wody. Gniew bogów mógł jednak tą obfitość przemienić w nadmiar, powodując potop. W jednej z greckich legend Wodnik symbolizował Zeusa, który wylewał strumienie wody na Ziemię, chcąc ukarać grzesznych ludzi.

W Grecji Wodnik patronował także miesiącowi godów małżeńskich.

Mitologia babilońska

Już na starych babilońskich kamieniach Wodnik był wyobrażany w postaci klęczącego męża, który z wiadra trzymanego na ramieniu wylewa wodę.

Mitologia egipska

W Egipcie był symbolem wylewu Nilu i okresu deszczowego. Egipcjanie sądzili, że wylewy Nilu wywołuje Wodnik przelewając wodę ogromnym wiadrem ze źródła do rzeki.

Mitologia hebrajska

U Hebrajczyków był on człowiekiem, który wyprowadzał do puszczy kozła obarczonego grzechami całej społeczności.

Mitologia słowiańska

Słowiański Wodnik nie odnosi się do archetypu niebieskiego Wodnika.

Wodnik (cz. Vodník; Utoplec, Utopek w folklorze śląskim) – mityczny władca jeziora, stawu, strumienia, rzeki, a nawet kałuży. Wodnik siedział w wodzie i albo puszczał bąbelki, albo topił ludzi. Każdy, kto chciał się wykąpać musiał mu złożyć jakąś daninę, np. czarną kurę albo garść grochu.

Demon opiekuńczy dużych i małych śródlądowych akwenów wodnych. Zamieszkują we wszelkiego rodzaju rzeczkach, jeziorach, stawach a nawet w studniach i przydrożnych rowach.

Choć jako demon potrafił przybierać rozmaite postacie (najczęściej zwierząt związanych z ciekami wodnymi - ryby, jaszczurki, raki) zazwyczaj widywany jest jako człowieczek wysokości nieco ponad pół metra z rybimi, zabarwionymi na zielono oczami, pomarszczoną twarzą i długimi, rozczochranymi włosami oraz błona pławną między palcami. Ubierają się zazwyczaj na czerwono i w taki sposób, że czasem trudno ich odróżnić od zwykłej, niskiej osoby ludzkiej. Gdziekolwiek zaś staną zostaje po nich kałuża wody.

Wodnik w opowieściach ludowych jawi się jako postać raczej mało sympatyczna, którą łatwo zirytować i rozgniewać lub też czyniącą różne (zazwyczaj złośliwe) psoty. Wiązano go także z utonięciami ludzi - śmiercią, która wynikała z lekkomyślności. Głównie bowiem tylko prowokują nieostrożnych ludzi (rozwieszając po trzcinach kolorowe wstążki lub zaczepiając na wodorostach świecidełka), a tylko w skrajnych przypadkach (w sytuacji szczególnego naruszenia spokoju i naturalnego porządku akwenu wodnego) czynią to osobiście odznaczając się przy tym znaczną, niewspółmierną do swego wzrostu siłą. Jako, że ową siłę czerpią z żywiołu wody, im bardziej oddalą się od zamieszkiwanego przez siebie akwenu (szczególnie gdy nie pada deszcz) tym bardziej ich moc słabnie. Wodniki lubią wygrzewać się na brzegu albo przesiadywać na wszelkiego rodzaju kładkach i mostkach. Rzadko kiedy oddalają się jednak dalej od swych akwenów wodnych - susza jest dla nich szczególnym zagrożeniem, które doprowadzić może nawet do unicestwienia Wodnika na dłuższy czas w postrzeganym przez ludzi świecie. Większość z nich w opowieściach szkodzi ludziom, lecz niektóre mogą pomagać a wręcz nagrodzić za prawe i szlachetne uczynki. Zadawanie się z tymi demonami zawsze jednak wiąże się z ryzykiem. Bez wyraźnej przyczyny lepiej więc nie zakłócać im spokoju i omijać z daleka, a już w żadnym razie nie próbować wchodzić do wody w ich obecności.

Wiara w Wodniki była tak silnie zakorzeniona, iż wpisała się nawet w folklor chrześcijański. Według jednej z przypowieści Pan Bóg, pozrzucał nieposłuszne anioły z nieba - te, które wpadły do piekła zostały „diobłami”, jeśli spadły do lasu - złymi duchami, anioły zrzucone do morza związały się z wodą, popłynęły do stawów i rzek, zostając Utoplcami.

Nie należy Wodnika mylić z Utopcem - duchami wodnymi lęgnącymi się z dusz niektórych topielców. Współcześnie terminy te często stosowane są błędnie jako zamiennie.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wodnik

w astronomii

Gwiazdozbiór Wodnik
Heweliusz; Firmamentum Sobiescianum sive Uranographia
rysunek: Andreas Stech
1690 r.

Gwiazdozbiór nieba północnego, w naszych szerokościach gwiazdozbiór jesiennych wieczorów. Wchodzące w jego skład gwiazdy nie należą do najjaśniejszych ale dawniej obserwowano je z wielką uwagą. Wschód gwiazdy Sadalsud zapowiadał okres deszczów, a zachód oznajmiał koniec wiania monsunu.

--(JR)

linki zewnętrzne

w innych językach

català: Aquari
česky: Vodnář
dansk: Vandmanden
Deutsch: Wassermann
eesti: Veevalaja
ελληνικά : Υδροχόος
English: Aquarius, Water Bearer, Water Carrier
español: Acuario
esperanto: Amforo
française: Verseau
עברית (HE): דלי (dli)
hrvatski: Vodenjak
interlingua: Aquario
italiano: Aquario
latina: Aquarius
latviešu valoda: Ūdensvīrs
lietuvių: Vandenis
magyar: Vízöntő
nederland: Waterman
norsk: Vannmannen
portuguê: Aquário
русский: Водолей
slovensky: Vodnár
slovenščina: Vodnar
suomi: Vesimies
svenska: Vattumannen

Osobiste