Wodnik

Z AstroWiki = encyklopedia astrologii

Wodnik - jedenasty znak Zodiaku. Łacińska nazwa: Aquarius, skrót: Aqu.

  • władca - Uran (nowy władca), stary władca - Saturn
  • jakość - stała
  • żywioł - powietrze


Spis treści

W astrologii

Jedenasty znak Zodiaku, należący do kwadratu stałego i trygonu powietrznego. Do czasu odkrycia Urana władał nim Saturn, rządzący równocześnie znakiem Koziorożca - uważano, że w Koziorożcu ma swój dom dzienny, a w Wodniku nocny. Poznawszy własności planety Uran astrologowie uznali, że bardziej odpowiada on naturze znaku Wodnika, niż jego dawny władca. W ten sposób trzy pokolenia naczelnych bogów Olimpu (Jowisz-Saturn-Uran) otrzymały astrologiczne władctwo kolejnych znaków Zodiaku (Strzelec-Koziorożec-Wodnik), zajmujących tradycyjnie olimpijski szczyt zodiakalnej mandali. Obecnie wielu astrologów rozpatruje podwójne władztwo znaku Wodnika - głównym władcą jest Uran, a jego współwładcą jest Saturn.

W astrologicznych interpretacjach Biblii Wodnik symbolizował arcykapłana Annasza rozdzierajacego szaty. Wśród czterech cherubów u tronu bożego: Lwa, Cielca i Orła - Wodnik symbolizuje cheruba o postaci człowieka. Również w Zodiaku, z symbolami ludzkim związane są jedynie trzy znaki: Bliźnięta, Panna i Wodnik.

Wodnika kojarzymy w astrologii głównie ze wszystkim, co jest niestandardowe, nietypowe, rewolucyjne, nowatorskie. Mitologiczny symbol tego znaku, jego nazwa, kojarzą się z wodą, podczas, gdy w astrologii Wodnik jest znakiem powietrznym. Dawni alchemicy wysoko cenili znak Wodnika, uważali jednak, ze był on kobietą. Amfora miała symbolizować rozrodcze siły natury.

Jako znak opozycyjny do Lwa, Wodnik przedstawia też z Lwem pewne podobieństwa cech, jak egocentryzm, rozwinięty potencjał twórczy, skłonność do zabawy, błyskotliwość, egocentryzm. Na niskim etapie rozwoju Wodnik przejawia cechy Lwa i odwrotnie - wysoko rozwinięty zodiakalny Lew przejawia pewne cechy Wodnika. Różnica pomiędzy tymi znakami jest jednak wyraźna. Lew robi wszystko, aby pokazać światu swoją oryginalność, aby jego indywidualność została zauważona. Wodnik tego nie potrzebuje. Wodnika stać na to, aby być sobą i robić to, co uważa za stosowne, a to powoduje, że trudno go ani jego działań nie zauważyć. Lew stara się odpowiadać na społeczne zapotrzebowanie, uzyskać popularność, być docenionym, zyskać rozgłos. Wodnik ma to w nosie, "olewa" to - wodą ze swojego dzbana. Jego maksymą jest "jeżeli to, co robię ci się nie podoba, to ty masz problem". Często trafia w społeczne zapotrzebowanie w ogóle się o to nie starając. Częściej jednak bulwersuje społeczność swoją działalnością, łamiąc rozmaite tabu, mówiąc głośno to, o czym inni nie maja odwagi pomysleć, eksperymentując z życiem. Często bywa nieakceptowany, bo wyraża sobą to, co inni by może i chcieli, ale się boją nawet tego bać.

W cyklu zodiakalnego rozwoju, po fazie Koziorożca, w której człowiek uparcie dążył do "bycia kimś", w Wodniku odkrywa, że nie musi tego robić. Wodnik jest "kimś", bo jest sobą. Wobec tego najważniejszmym celem staje się teraz wolność, prawo do postępowania według własnych zasad i pragnień. W społeczności, gdzie wszyscy czują się wolni, a eksponowanie indywidualności i braku ograniczeń jest naturalne, Wodnik może być akurat niestandardowo ortodoksyjny i konserwatywny. Nawet w konserwatywnym otoczeniu, jego konserwatyzm może być tak przesadny, że razi największych ortodoksów.

Koziorożec pnie się mozolnie po kolejnych szczebelkach społecznej drabiny, coraz bardziej dociskając sprężynę zasad, przepisów, norm i regułek. W Wodniku ta spręzyna zostaje nagle zwolniona. Uporządkowany, stabilny świat Koziorożca przeradza się w Wodniku w świat chaosu i anarchii. Wodnik wie już, że prawa, pieczątki, ograniczenia, nie są potrzebne, że to tylko faza przejściowa, ale nie ma jeszcze mądrości Ryb. Dopiero w Rybach uzyska największą, jedyną prawdziwą wolność, którą jest umiejętność rezygnacji ze wszystkiego, uwolnienie się z uzależnienia od potrzeby wolności, uzyskanie pełnej wolności wewnętrznej.

Wodnik jest symbolem demokracji. Charakterystycznymi cechami Wodnika są tolerancja i idealizm. Wodnik poszukuje takiego miejsca w społeczeństwie, w którym może realizować swoje ideały i zachować swoją indywidualność, równocześnie przebywając w grupie. W odróżnieniu od fazy Ryb, faza Wodnika nie lubi odosobnienia, potrzebuje towarzystwa i współpracy. W odróżnieniu jednak od Koziorożca, preferuje grupy i związki nieformalne, bez określonych sztywnych reguł i konwenansów.

O ile Koziorożec reprezentuje życie i sposób myślenia ustrukturalizowane i systematyczne, Wodnik pracuje zrywami, a jego sposób myślenia przypomina raczej "chwytanie" pojawiajacych się pomysłów. Od jego indywidualnego poziomu i stanu "wytrenowania" zależy, jakie to będa pomysły i w jakim stopniu potrafi je wykorzystać - granica pomiędzy geniuszem, a szaleństwem jest płynna.

W mitologii

W mitologii greckiej utożsamiano Wodnika z podczaszym Olimpu - Ganimedesem. Ganimedes był pięknym chłopcem, synem króla Trosa (stąd Troja), którego Zeus porwał z Ziemi i osadził na Olimpie; podobno chciał, by urodziwy chłopiec dzielił z nim łoże. Hera gniewała się na Zeusa, że w miejsce dotychczasowej boskiej karmicielki Hebe, jej córki, uczynił podczaszym tego młodzienńca. Rozzłoszczony na Herę Zeus umieścił wizerunek Ganimedesa na firmamencie niebieskim jako Wodnika.

We wcześniejszych mitach Wodnik nie był urodziwym trojańskim chłopcem, ale egipskim bogiem patronującym źródłom Nilu.

Inni Grecy widzieli w Wodniku Kekropsa - sprawiedliwego i oszczędnego attyckiego władcę. Kekrops - syn Matki Ziemi, półczłowiek i półwąż ożenił sie z córką najstarszego króla Attyki. Wprowadził monogamię, podzielił Attykę na 12 gmin, znióśł krwawe ofiary dla bóstw, zastępując je ofiarą z placków jęczmiennych, podobno ofiarował tez bogom ofiarę z wody zamiast z wina.

Jeszcze inni twierdzą, że Wodnik najbliższy jest Proteuszowi - rogatemu bogu morskiemu. Proteusz był synem Tetydy i Okeanosa, miał dar przepowiadania przyszłości i szybkiego przemieniania swej postaci. Jego talentów doświadczył Herakles, gdy pokonany bóg morski w jego rękach przemieniał się to w rybę, to w węża.

Są też i tacy, którzy uważają, ze Wodnik to nie tyle Aquarius, co Versarius (Wylewacz), ten, który chlusta wodą - bóg deszczu. Deszcz w gorącym klimacie śródziemnomorskim był błogosławieństwem, ludzie złaknieni deszczu bóstwo deszczu uwazali za istotę dobroczynną. Boga deszczu zawsze przedstawiano z naczyniem w rękach. Amfora, miseczka lub dzban były symbolem obfitości wody. Gniew bogów mógł jednak tą obfitość przemienić w nadmiar, powodując potop. W jednej z greckich legend Wodnik symbolizował Zeusa, który wylewał strumienie wody na Ziemię, chcąc ukarać grzesznych ludzi.

W Grecji Wodnik patronował także miesiącowi godów małżeńskich.

Już na starych babilońskich kamieniach Wodnik był wyobrażany w postaci klęczącego męża, który z wiadra trzymanego na ramieniu wylewa wodę.

W Egipcie był symbolem wylewu Nilu i okresu deszczowego. Egipcjanie sądzili, że wylewy Nilu wywołuje Wodnik przelewając wodę ogromnym wiadrem ze źródła do rzeki.

U Hebrajczyków był on człowiekiem, który wyprowadzał do puszczy kozła obarczonego grzechami całej społeczności.

w astronomii

Gwiazdozbiór nieba północnego, w naszych szerokościach gwiazdozbiór jesiennych wieczorów. Wchodzące w jego skład gwiazdy nie należą do najjaśniejszych ale dawniej obserwowano je z wielką uwagą. Wschód gwiazdy Sadalsud zapowiadał okres deszczów, a zachód oznajmiał koniec wiania monsunu.

--(JR)

Linki zewnętrzne

W innych językach

català: Aquari
česky: Vodnář
dansk: Vandmanden
deutsch: Wassermann
eesti: Veevalaja
ελληνικά : Υδροχόος
english: Aquarius, Water Bearer, Water Carrier
español: Acuario
esperanto: Amforo
française: Verseau
עברית (HE): דלי (dli)
hrvatski: Vodenjak
interlingua: Aquario
italiano: Aquario
latina: Aquarius
latviešu valoda: Ūdensvīrs
lietuvių: Vandenis
magyar: Vízöntő
nederland: Waterman
norsk: Vannmannen
portuguê: Aquário
русский: Водолей
slovensky: Vodnár
slovenščina: Vodnar
suomi: Vesimies
svenska: Vattumannen

Osobiste