Planeta dnia i godziny planetarne

Spis treści 1 Dni i godziny planetarne 2 Bogowie dni tygodnia 2.1 Tabela planet dnia 3 Bogowie godzin 3.1 Tabela godzin planetarnych

Dni i godziny planetarne

Planeta dnia i godziny ma raczej znaczenie magiczne niż astrologiczne. Jedyne, co ma z nią do czynienia astrolog, to obliczenie jej dla osób zajmujących się magią. W astrologii brak uzasadnienia dla tej wyliczanki, chociaż związek z dawnymi obrządkami kultowymi zapewne ma znaczenie kodujące w nieświadomości zbiorowej i mogą istnieć pewne oddziaływania.

Wzięło się to ze starożytnego Rzymu. Zarówno miesiące, jak dni tygodnia oraz każda godzina dnia i nocy były poświęcone czczeniu różnych bogów z ówczesnej bogatej mitologii. Jest to więc sprawa starożytnej religii, która nie ma już wyznawców. Planety na niebie były obrazami tychże bogów i od nich otrzymały imiona.

Kolejne dni tygodnia i godziny przyporządkowywano różnym bogom, czego ślad w nazwach dni tygodnia i nazwach miesięcy zachował się do dziś w niektórych językach pochodzenia romańskiego oraz w krajach podbitych w starożytności przez Imperium Rzymskie. W językach germańskich podobne ślady w nazwach jednostek czasu pozostawili bogowie teutońscy. Kościołowi nie udało się tych śladów zatrzeć. Religia chrześcijańska nie dysponowała odpowiednią liczbą bogów, których można by podstawić w miejsce tych, których wyznawano na podbitych terenach. Zamiast tego więc każdemu dniu w roku przydzielono imię jakiegoś świętego chrześcijańskiego, co w niektórych krajach przyjęło się także jako świecki obyczaj świętowania imienin. Ponieważ astrologia była do XV w. nie tylko uznawana ale i uprawiana przez Watykan jako jedno z podstawowych narzędzi sprawowania rządów, nazwy planet hierarchom kościelnym nie przeszkadzały.

Bogowie dni tygodnia

7-dniowy tydzień jest związany z kalendarzem lunarnym. To czas pomiedzy kolejnymi głównymi fazami Księżyca. Podzał tygodnia na 7 dni znany był już Babilończykom w drugim tysiącleciu p.n.e. To jedna z najstarszych jednostek miary czasu. Biblijny Bóg nie przypadkiem stwarzał świat w 7 dni. Do kalendarza rzymskiego tydzień z dniami poswięconymi bogom został oficjalnie wprowadzony w 321 r. n.e. Rzymski tydzień zaczynał się od soboty. Początek dnia liczono od południa. W sobotnie Południe (czas)|południe rozpoczynała się niedziela, pradawny dzień świąteczny poswięcony bogu Słońce (dies solis). Dzień ten zwany jest także Dominica - Dzień Boga. Najprawdopodobniej pierwszy dzień każdej z czterech głównych faz Księżyca obchodzony był na długo przed powstaniem mitologii. Dawniejsze religie czciły jako głównego boga Słońce (Sol) i obok niego Księżyc (Luna), któremu poswiecono następny dzień. Chrześcijaństwo przejęło tą nazwę i cały rzymski podział tygodnia.

Dzień planetarny rozpoczyna się w południe dnia poprzedniego niż kalendarzowy. Inaczej mówiąc: poniedziałek zaczyna się w niedzielę w południe, od południa zaś kalendarzowego poniedziałku jest już wtorek. Tydzień zaczyna sie więc od tak pojętej niedzieli, a kończy w sobotę (w południe).

Zaczynamy więc obliczenia od znalezienia momentu kulminacji górnej Słońca, czyli obliczenia momentu astronomicznego południa w kolejnych dniach.

Tabela planet dnia

nazwa polska	nazwa rzymska	planeta dnia
niedziela	dies Solis (dzień boga Sol)	Słońce
poniedziałek	dies Lunae (dzień bogini Luny)	Księżyc
wtorek	dies Martis (dzień Marsa)	Mars
środa	dies Mercuri (dzień Merkurego)	Merkury
czwartek	dies Jowis (dzień Jowisza)	Jowisz
piątek	dies Veneris (dzień Wenus)	Wenus
sobota	dies Saturni (dzień Saturna)	Saturn

Dniom tygodnia (licząc od południa do południa) przyporządkowano planety (bogów) w kolejności, jak w tabelce obok.

Germanowie także czcili dwa pierwsze dni jako dzień Słońca i Księżyca. Związek Świateł z fazami Księzyca jest naturalny i ich kult w dniach zmiany fazy jest związany z najdawniejszym kultem bóstw Natury. Kolejnych dni Germanie także nie przejęli od Rzymian, którzy nimi nigdy nie zawładnęli. I tak wtorek był swiętowany przez ludy germańskie jako dzień boga Tyra i Dzień Zgromadzeń, środa była dniem Odyna (Wodana), czwartek poświęcono bogu Thorowi, piątek bogini Frigg. Natomiast sobota u Skandynawów była po prostu "dniem mycia".

Rzymskie nazwy dni tygodnia nie przesiąkły też do nazewnictwa słowiańskiego, gdzie nazwy dni tygodnia związane są jedynie z numerkiem dnia w fazie Księżyca.

Bogowie godzin

Godzina planetarna 60 min miewa wyjątkowo (tylko w czasie równonocy), jej długość jest zmienna, przy czym długość godzin nocnych jest różna niż dziennych.

Obliczamy ją następująco: Obliczamy najpierw czas wschodu i zachodu Słońca. Bierzemy faktyczną długość jasnego dnia od wschodu do zachodu Słońca i ten czas dzielimy przez 12. Otrzymujemy długość godziny dziennej. Tak samo dzieląc przez 12 faktyczną długość nocy uzyskujemy długość planetarnej godziny nocnej (dla danej doby). Ten czas odliczamy dla każdej godziny od południa (do przodu i do tyłu). Otrzymujemy w ten sposób godziny planetarne dzienne danego dnia kalendarzowego, czyli pierwsze 6 godzin tego dnia planetarnego i ostatnie 6 godzin poprzedniego. Analogicznie postępujemy w przypadku godzin nocnych.

Godziny planetarne są kolejno podporządkowane planetom, zawsze w następującej kolejności:

Słońce , Wenus , Merkury , Księżyc , Saturn , Jowisz , Mars . 

Kolejność planet dla godzin planetarnych nie odpowiada kolejności planet dla dni tygodnia.

Tabela godzin planetarnych

dzień tygodnia	Dzień												Noc
numer godziny	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12
niedziela
poniedziałek
wtorek
środa
czwartek
piątek
sobota

Źródło: AstroAlgorytmy