Ceres
| Ceres | |
 1 p.n.e ÷ 2 n.e | |
| symbol | 
|
| kategoria | planeta osobista |
| długość cyklu | ≈5 lat |
| władztwo |  Panna
|
| odkrycie | 1801-01-01 Palermo Giuseppe Piazzi |
Spis treści |
W astrologii
Ceres – planeta osobista; przez niektórych astrologów (m.in. Roberta Handa uważana pd dawna za władczynię lub współwładczynię znaku Panny. Po zaliczeniu przez IAU Ceres do grupy planet karłowatych zainteresowanie nią wśród astrologów wzrosło. Obecnie jej władztwo nad znakiem Panny nie budzi kontrowersji i stopniowo zostaje przyjęte jako powszechny kanon astrologiczny. Symbol
Jedynym astrologiem w Polsce zajmującym się badaniem Ceres i planetoid był dotychczas Piotr Piotrowski. Po ogłoszeniu przez IAU Ceres planetą karłowatą, zainteresowanie planetami Ceres i Eris wykazała też grupa astrologów pod wodzą Jarosława Gronerta publikując 13 maja 2007 kontrowersyjne materiały intuicyjne, ignorujące ponad dwustuletnie badania tej planety przez astrologów.
W astronomii
1 Ceres – planeta karłowata. Przez pół wieku po odkryciu Ceres miała status planety, później uważana za największą planetoidę z pasa głównego między orbitami Marsa i Jowisza. 24.08.2006 uznana przez Miedzynarodową Unię Astronomiczną za planetę karłowatą.
1 Ceres porusza się wokół Słońca w środku głównego pasa asteroid, w średniej odległości 2,77 j.a. od naszej dziennej gwiazdy. Najmniejsza odległość Ceres od Słońca (peryhelium) wynosi 2,54 j.a., największa zaś (aphelium) to 2,99 j.a. Okres orbitalny wynosi 4 lata i 220 dni. Orbita Ceres nachylona jest względem ekliptyki pod kątem 10,6°, mimośród zaś ma wartość 0,08. Planeta należy do rodziny planetoidy Gefion, a nazywanej też czasem rodziną Ceres lub rodziną Minerva.
NASA planuje w roku 2015 badanie bezpośrednie Ceres za pomocą sondy kosmicznej Dawn.
Odkrycie
Ceres została odkryta przez włoskiego astronoma Giuseppe Piazziego 1.01.1801 w obserwatorium astronomicznym w Palermo.
Już Johannes Kepler przypuszczał, że w obszarze pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza musi krążyć jakaś planeta. Te przypuszczenia wzmocniły się po reguły Titiusa-Bodego w roku 1770. Spodziewając się odkrycia nowej planety, podzielono pas wzdłuż ekliptyki na 24 odcinki i obserwacje każdego z tych odcinków zostały powierzone różnym obserwatoriom astronomicznym.
Giuseppe Piazzi odnalazł Ceres jako pierwszy – miało to miejsce w pierwszą noc nowego roku 1801 i wieku XIX, podczas testowania nowego katalogu gwiazd.
Ze względu na chorobę Piazziego obiekt ten stracono z oczu. Dopiero nieco później Carl Friedrich Gauss opracował metodę obliczenia parametrów orbity tego ciała niebieskiego i pod koniec 1801 roku Ceres ponownie została odnaleziona. Rzeczywiście cechy jej orbity jak ulał pasowały do „brakującej planety”, tak że zaraz została ona oficjalnie uznana za ósmą (Neptuna i Plutona jeszcze wtedy nie znano) planetę Układu Słonecznego. Gdy jednak w pasie między Marsem a Jowiszem zaczęto odkrywać coraz więcej podobnych obiektów, coraz częściej używano nazw „mała planeta”, „planetka”, „planetoida” czy „asteroida”. Tak więc Ceres straciła z czasem status planety.
Piazzi nazwał najpierw to ciało niebieskie Ceres Ferdinandae, na cześć Ceres, bogini upraw polowych i patronki Sycylii oraz ku czci króla Ferdynanda IV z Neapolu, który uciekł w 1798 na Sycylię.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/1_Ceres
W mitologii
Ceres - rzymska bogini urodzajów, odpowiednik greckiej Demeter. Podczas święta na cześć Ceres (Ceriales), obchodzonego 12 kwietnia, ofiarowywano bogini pierwsze snopki zbóż.
W sztuce
Najsłynniejsze dzieła sztuki przedstawiające boginię Ceres:
- Wenus, Kupidyn, Bachus i Ceres; Posąg Ceres - obrazy Rubensa.
